13 juni 2013

Brand in Syrie

Vz. Als er een huis in brand staat, ga je niet blussen met benzine. Syrië staat in lichterlaaie. Wapenleveranties zijn nieuwe brandstof voor het vuur. Niet alleen voor de oppositie, maar ook voor het Assad-regime. Rusland zal zich door westerse wapenleveranties immers nog minder geremd voelen om Assad te versterken. Het risico van een wapenwedloop is levensgroot en is spelen met vuur. Ik ben blij dat de minister dit onderkent; helaas ligt het binnen de EU verdeeld.

Vz. Voor de SGP zijn de volkenrechtelijke aspecten rond wapenleveranties derhalve niet het zwaarst wegend, al is daar veel over te zeggen. Het brengen van nog meer wapens naar Syrië brengt geen vrede. Bovendien zijn wij er huiverig voor dat deze wapens terecht komen bij extreem gewelddadige jihadistische groeperingen. Ik noem hierbij de dreiging voor Israël.

Vz. Een definitieve overwinning voor Assad zit er niet in, ondanks de steun van Hezbollah en Iran. Een definitieve overwinning voor de oppositie echter ook niet; mede omdat zij elkaar bevechten. Er komt een volstrekt sektarisch verdeeld Syrië in beeld. ‘Balkan-chaos’, zoals Ko Kolijn aanduidt.

Vz. De consequenties van het scenario dat zich nu ontvouwt, zijn bekend. We hebben daar ervaring mee in Irak, Libië, Egypte en Jemen. Voor minderheden in Syrië dreigt etnische zuivering. Ik noem expliciet de christelijke minderheid. Niet om hen te bevoorrechten. Zij zijn echter direct doelwit van de jihadistische groepen. Zij zijn christen én zij hebben het Assad-regime geduld. Niet omdat zij Assad positief vinden, maar omdat zij onder Assad een relatieve vrijheid kennen. Zij weten dat bij een ander, strenger islamitisch regime er voor hen geen plaats is. Deze groep heeft nooit een keus gehad tussen Assad of een ander bewind. Nu zijn zij vogelvrij.
Wat kan er worden gedaan om dergelijke minderheden te beschermen? Een beschermde plaats bieden in Syrië? Evacuatie? Hoe wordt hier over nagedacht?

Ik wijs erop dat de opgezette vluchtelingenkampen voor christenen veelal ook geen alternatief zijn, omdat ze daar worden gediscrimineerd of erger. Zij vluchten derhalve naar private uitwijkmogelijkheden. Veel humanitaire hulp komt dus niet terecht bij deze minderheid. Is de minister daarvan op de hoogte en wat doen wij daarmee? Hoe kunnen wij hen wel bereiken?