Reactie Kees van der Staaij op de verkiezing van Donald Trump tot president van Amerika
(Dit verscheen eerder in het ND)
De afgelopen maanden is er in Amerika onder christenen een fel debat geweest over de verkiezingen. Want op wie moet je nu stemmen? Iemand die vulgair en vernederend met vrouwen omgaat, wil je je stem niet geven. Maar tegelijk wil je dat Amerika een betrouwbare koers vaart op het gebied van bescherming van het leven, het gezin en Israël. De bekende keus uit twee kwaden. Een onmogelijke opgave dus.
Emigreren
In de aanloop naar de verkiezingen is mij vaak gevraagd op wie ik zou stemmen als ik in Amerika woonde. Ik antwoordde dan ‘als ik moest kiezen tussen Clinton en Trump, dan zou ik maar naar Nederland emigreren’. De uitspraken van Trump over vrouwen en andere uitglijders maakten vanaf het begin duidelijk dat deze man bepaald niet de kandidaat was waar ik me in herken. Verre van dat. Maar datzelfde geldt voor de enige tegenkandidaat die er was, Hillary Clinton. Haar ronduit denigrerende opmerkingen over behoudende christenen en haar progressieve agenda over bijvoorbeeld abortus, voorspellen weinig goeds voor wie hecht aan christelijke waarden en normen. De Democratische partij is al sinds jaar en dag de gangmaker van ontwikkelingen die in Nederland worden gepromoot door D66 en GroenLinks. Niet voor niets was Alexander Pechtold na de verkiezingen het meest aangeslagen.
Staande voor de keus tussen de ‘conservatieve’ Trump of een libertaire Clinton, zaten veel Amerikaanse christenen in hun maag met wat ze moesten gaan doen. Clinton? Thuisblijven? Die verlegenheid herken ik persoonlijk heel goed. Het is triest als in een land met ruim 300 miljoen inwoners uitgerekend deze twee kandidaten de enigen zijn op wie je je stem kunt uitbrengen. Een stelsel waar je kunt kiezen uit wat meer partijen is zo gek nog niet, zeg ik maar even.
Overgewaaid
Het debat onder Amerikaanse christenen lijkt na de verkiezingsuitslag plotsklaps overgewaaid naar Nederland, met dezelfde felheid en sentimenten. Maar met dát verschil, dat er voor ons niets te kiezen valt, maar dat we te maken hebben met de realiteit. En dus met de vraag hoe wij ons moeten opstellen tegenover een nieuw gekozen president.
Trump staat voor de opgave om de wonden te helen die in de campagne geslagen zijn. De tijd zal leren of hij daar in slaagt.
Bovendien maakt Trump niet alleen de dienst uit. In zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden hebben de Republikeinen de meerderheid. Ik hoop dat het Amerikaanse parlement een stabiele en duidelijke koers zal varen op het gebied van christelijke waarden zoals pro-family, prolife en pro-Israël.
Mike Pence
Ik ga er ook van uit dat vicepresident Mike Pence, de man achter Trump, de ethische agenda de komende jaren zal bewaken. In tegenstelling tot de op dit thema totaal onvoorspelbare Trump, is Pence een voorbeeld van fatsoen en degelijkheid. Hoe je verder ook denkt over de nieuwe president, de Bijbelse lijn is dat wij moeten bidden voor de overheid, of die ons nou bevalt of niet. Zeker voor de Amerikaanse president, de leider van een van de machtigste landen in de wereld. Hoe meer vragen er te stellen zijn bij iemands wijsheid, hoe meer gebed om die wijsheid nodig is.