Inburgering en integratie

Van nieuwkomers mag verwacht worden dat ze zich aanpassen en zo snel mogelijk Nederlands leren en spreken. Daarnaast is meedoen dé sleutel tot een succesvolle integratie. De aanhoudende migratie-instroom zorgt ervoor dat de samenstelling van een wijk of buurt in raptempo kan veranderen. De gevoelens van onbehagen en vervreemding die dat oproept, worden serieus genomen.

Concreet:

• Bij inburgering staat de eigen verantwoordelijkheid voorop, ook financieel. Zij die niet aan de inburgeringsplicht willen voldoen, worden beboet, en als dat kan uitgezet.
• Er is een speciaal werkoffensief nodig om de vele niet-westerse bijstandsgerechtigden en werkloze statushouders aan het werk te helpen.
• De termijn voor naturalisatie wordt verlengd naar tien jaar en de taaleis gaat omhoog naar B1-niveau.
• Het spreken van de Nederlandse taal wordt bevorderd, zeker in de publieke ruimte. Er komt onder andere een taal- en inburgeringsplicht voor mensen met een migratieachtergrond van de tweede en derde generatie, als ze nog onvoldoende Nederlands kunnen spreken.
• Asielzoekers worden al tijdens hun verblijf in een azc gestimuleerd de taal te leren en (vrijwilligers)werk op te pakken. Voor kansrijke asielzoekers worden de mogelijkheden om te werken verruimd. Dat bevordert de integratie en deze asielzoekers leveren ook een bijdrage aan de eigen opvangkosten.
• Het worden van vrijwilliger of maatje om de integratie of inburgering te bevorderen en nieuwkomers bijvoorbeeld de taal te leren, wordt gestimuleerd en gewaardeerd.
• Inburgering dient in ieder geval te leiden tot een basale beheersing van de Nederlandse taal, maar ook tot kennis van historische gebeurtenissen, nationale symbolen (zoals ons volkslied en koningshuis), ons cultureel erfgoed en de manier waarop wij in een rechtsstaat samenleven. Het betekent geen omarming van progressief-seculiere waarden, zoals abortus of homohuwelijk.
• Bij toelating van (arbeids)migranten wordt allereerst gekeken naar werving van Nederlanders en Nederlandstaligen in het buitenland, vervolgens naar mensen met zo min mogelijk culturele afstand tot de Nederlandse samenleving.
• Jodenhaat mag in Nederland geen plaats hebben. De SGP wil de integratietoets verbreden met vragen over het jodendom, antisemitisme en de plaats van Israël in de wereld.
• Burgerschap wordt niet zomaar toegekend. Dit gebeurt onder voorwaarden. De SGP wil in de wet vastleggen dat aspirant-burgers expliciet afstand doen van antisemitische ideeën (inclusief ontkenning van Israëls bestaansrecht) als voorwaarde voor naturalisatie.
• Inburgeraars worden, net als in Duitsland, verplicht te ondertekenen het Joodse leven te beschermen. Houden nieuwkomers zich hier niet aan, dan kan dat gevolgen hebben voor hun verblijfsstatus.
• Antisemitisme wordt zwaar meegewogen als weigerings- of intrekkingsgrond in de asiel- en inburgeringsprocedure, bij de aanvraag van een tijdelijke en permanente verblijfsvergunning en in de naturalisatieprocedure.
• Vreemdelingen die zich schuldig maken aan antisemitisme vallen onder de reikwijdte van de glijdende schaal en riskeren daarmee een afwijzing of intrekking van hun verblijfsrecht.
• Bij de inburgering hoort ook dat nieuwkomers weten van het lot dat de Nederlandse Joden in de Tweede Wereldoorlog is overkomen.
• De SGP wil dat nieuwkomers in het kader van hun inburgering worden verplicht om een bezoek te brengen aan het Nationaal Holocaustmuseum of één van de andere herinneringscentra.