Sociale zekerheid

De overheid is het schild voor de zwakken. Het beleid moet rekening houden met mensen die zichzelf niet kunnen redden en geen sociaal vangnet hebben. Een adequaat vangnet is daarom onmisbaar. Voorop staat dat wie kan werken deze verantwoordelijkheid neemt. Dit wordt ook gestimuleerd, onder andere door de inkomensachteruitgang bij (gedeeltelijke) terugkeer naar werk op te heffen. Een gedegen uitvoering en berekening is van wezenlijk belang voor uitkeringsgerechtigden, aangezien dat hun levensonderhoud raakt.

Concreet:

• Schuldhulpverlening is een taak die gemeenten goed moeten behartigen wanneer burgers vanwege problemen of onvoorziene omstandigheden niet meer aan hun financiële verplichtingen kunnen voldoen. Voorkomen is echter beter dan genezen. Daarom ligt hier ook in preventieve zin een belangrijk aandachtsgebied.
• Het niet-gebruik van tegemoetkomingen wordt teruggedrongen. Dat voorkomt dat mensen in armoede leven, terwijl dat niet hoeft. Mensen worden daarvoor actief benaderd.
• Degenen die terecht gebruik maken van de sociale zekerheid moeten dat natuurlijk kunnen blijven doen. Juist om hun positie te beschermen is een harde aanpak nodig van misbruik van sociale zekerheid. Er wordt verder geïnvesteerd in digitale opsporing via koppeling van databestanden en in een actief opsporings- en terugvorderbeleid. Wie misbruik maakt van de regelingen moet passend gestraft worden en dient onterecht ontvangen bedragen terug te betalen.
• Bij gebleken onwil om te gaan werken, moet niet worden geschroomd om op de uitkering te korten.
• Iedere werkloze met een uitkering die kan werken, moet de kans krijgen een goede baan te vinden die past bij zijn ervaring of opleiding. Als dit niet mogelijk is, moet er ruimte geboden worden om over te schakelen naar een andere sector.
• De uitvoerende instanties dragen er zorg voor dat kwetsbare jongeren meer dan evenredig aan bod komen bij het vervullen van openstaande vacatures.
• Voor de economische ontwikkeling is het cruciaal dat iedereen die kan werken, dat ook doet. Dit wordt gestimuleerd door het verschil tussen loon en uitkering te vergroten. Tegelijkertijd wil de SGP dat ook mensen met een uitkering blijven profiteren van de welvaartsontwikkeling. Minimaal vindt voor hen indexatie ter compensatie van de inflatie plaats. Dit garandeert zoveel mogelijk het behoud van koopkracht voor mensen die een uitkering krijgen. Als de loonontwikkeling hoger is dan de inflatie, blijven uitkeringen voor een belangrijk deel van de welvaartsontwikkeling profiteren.
• Bij het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) wordt orde op zaken gesteld zodat fouten worden hersteld en de uitvoering en interne processen verbeterd.
• Er komt gelijkheid tussen private en publieke uitvoering van de sociale zekerheid zodat private uitvoerders het UWV werk uit handen kunnen nemen, zoals bij de re-integratie bij de eigen werkgever en het wegwerken van de enorme UWV-wachtrij.
• De werkloosheidsuitkering begint hoger en wordt trapsgewijs afgebouwd, zodat de inkomensval bij werkloosheid kleiner wordt. De duur van de werkeloosheidsuitwerking gaat naar één jaar, waarbij de opbouw van rechten over een langere periode verloopt.