Stikstof

Deltaland Nederland is dichtbevolkt met een sterk landbouwcluster en een intensief bereden wegennet. Tegelijkertijd herbergt ons land bijzondere natuurwaarden, zoals blauwgraslanden, die bescherming nodig hebben om zoveel mogelijk biodiversiteit te houden. Dat is spannend. Het strikte Natura 2000-regime heeft geleid tot een stikstofcrisis, waardoor PAS-melders al jarenlang in grote onzekerheid zitten en veel projecten niet door kunnen gaan. De zwart-wit interpretatie van de Habitatrichtlijn en de zwart-wit beoordeling van de berekende stikstofdepositie wringt met de dynamiek van landbouw en natuur. De SGP zoekt een evenwichtige aanpak om de natuur goed te beheren, Nederland van het slot te halen en landbouwbedrijven perspectief te geven. De SGP wil een meer praktijkgericht beschermingsregime, in combinatie met emissiereductie en adequaat natuurbeheer.  

Concreet:

• Kritische depositiewaarden en modelberekeningen zijn dienend, en niet leidend. Zij mogen vanwege hun huidige schijnnauwkeurigheid geen doorslaggevende rol hebben bij toetsing in het kader van de Habitatrichtlijn.  
• Natuurdoelanalyses worden zo herzien dat zij niet uitgaan van onhaalbare ideaalbeelden en dat zij de relatieve en daadwerkelijke invloed van stikstofdepositie op de ontwikkeling van de natuur veel adequater in beeld brengen. Er speelt in een gebied immers veel meer dan stikstofdepositie. Om te voorkomen dat zomaar gezegd wordt dat sprake is van ontoelaatbare verslechtering door stikstofdepositie. En om de broodnodige prioriteiten in de stikstofaanpak te kunnen stellen. Deze basis moet op orde zijn om met welke stikstofaanpak dan ook uit het juridische moeras te kunnen komen!  
• De stikstofuitstoot gaat verder omlaag, maar niet op basis van de huidige stikstofwet. De SGP wil niet dat (onhaalbare) doelen vastgelegd worden in de wet. We zien liever een wettelijk programma voor geborgde en doelgerichte daling van de stikstofuitstoot. Onderdelen van dit programma zijn een gerichte aanpak van piekbelasters in de industrie, ondersteuning van bedrijven met verouderde stallen zonder opvolger om te stoppen en inzet op emissie reducerende maatregelen op het boerenerf. Deze uitstootbeperkende technieken en methoden worden snel erkend en gestimuleerd, zodat toegewerkt kan worden naar minder vrijblijvende doelsturing. Maar: geen doelsturing zonder goed gevulde gereedschapskist. 
• De stikstofuitstoot van vliegtuigen die hoger vliegen dan negenhonderd meter wordt niet weg gerekend, maar meegenomen in de stikstofaanpak, zodat de luchtvaart haar evenredige bijdrage gaat leveren. 
• Ammoniak en stikstofoxiden zijn niet zomaar inwisselbaar. 
• De SGP verzet zich tegen gedwongen opkoop of het intrekken van op juiste wijze verleende vergunningen. Dat mag geen uitgangspunt van beleid zijn. 
• Individuele bedrijven worden niet afgerekend op onmeetbare depositiebijdragen. Daar is het landelijk beleid voor reductie van de stikstofuitstoot voor bedoeld. Verhoging van de rekenkundige ondergrens moet slim en beheerst ingevoerd worden, met vergunningen, zodat de juridische risico’s beperkt worden en geen nieuwe groep ‘PAS-melders’ ontstaat.  
• Legalisering van PAS-knelgevallen en andere knelgevallen die te goeder trouw gehandeld hebben, heeft prioriteit. Het is onze inzet om handhaving richting bedrijven die te goeder trouw gehandeld hebben, te voorkomen. Hiervoor wordt een beroep op het Europese evenredigheidsbeginsel gedaan. 
• In verschillende gebieden, zoals de Foodvalley, wordt door gebiedspartijen, gemeenten en provincie al goed samengewerkt aan uitstootreductie, herstructurering en natuurherstel. Dat verdient alle steun en ruimte vanuit het Rijk.  
• In verschillende natuurgebieden is verdroging een groter probleem dan de stikstofdepositie. Er moet meer geïnvesteerd worden in verbetering van de waterhuishouding. Terreinbeherende organisaties zorgen voor betere verantwoording van beheermaatregelen.